Yedekleme yapmak için pek çok araç vardır. Yedekleme yapmak için kullanılan geleneksel Unix araçları tar(1), cpio(1) ve dump'dır. Ek olarak pek çok üçüncü parti yedekleme yazılımı da mevcuttur. Yedekleme aygıtının seçimi, yedekleme aracının seçimini de etkileyebilir.

tar ve cpio türdeştir ve yedeklemeye bakış açıları büyük benzerlikler içerir. Her ikisi de teyplere yedeklemek ve onlardan geri alabilmek yeteneklerine sahiptir. Her ikisi de hemen hemen bütün saklama ortamlarını kullanmaya muktedirdir. Çünkü çekirdek aygıt sürücüleri alt seviye aygıtlarıyla ilgilenir ve onları kullanıcı seviyeli aygıtlarmış gibi davranmaya yönlendirir. Bazı Unix dağıtımlarında tar ve cpio özel türdeki bazı dosyalarla bazı sorunlar çıkarabilir (sembolik bağlar, aygıt dosyaları gibi) ama tüm Linux dağıtımlarında bu uygulamaların doğru çalışıyor olması gerekmektedir.

dump biraz farklıdır, dosya sistemi üzerinden okuma yapmak yerine, doğrudan doğruya dosya sistemini okur. Ayrıca özellikle yedekleme için yazılmıştır; tar ve cpio ise aslında dosyaları arşivler ama yedeklemeler için de iyi çalışır.

Dosya sistemini doğrudan doğruya okumanın bazı getirileri vardır. Dosyaların zaman izlerini etkilemeden onları yedeklemeyi mümkün kılar; tar ve cpio için, dosya sistemini salt okunur olarak bağlamak zorundasınız. Şayet her şeyin yedeklenmesi gerekiyorsa, dosya sisteminin doğrudan doğruya okunması daha etkili bir yoldur çünkü disk kafaları daha az hareket etmek zorunda kalır. Buradaki temel götürü ise yedeklerin sadece bir tek dosya sistemine özel hale getirilmiş olmasıdır. Linux dump komutu sadece ext2 dosya sistemini tanır.

dump ayrıca, aşağıda tartışacağımız yedekleme seviyelerini desteklemektedir. tar ve cpio'da bunu diğer aygıtları etkinleştirmek yolu ile yaparız.

Üçüncü parti yazılımlar arası bir karşılaştırma bu kitabın konusu dışındadır. Linux Yazılım Haritası, bu uygulamaların freeware olanlarının pek çoğunu listelemektedir.